Na zakup roweru elektrycznego zdecydowałem się stosunkowo niedawno. Była to przemyślana i poważna decyzja w moim życiu, ale ostatecznie jestem bardzo zadowolony, że dałem się na niego namówić moim bliskim.

Rower elektryczny pomógł mi zachować aktywność fizyczną

Zawsze byłem bardzo aktywnym człowiekiem. W czasach liceum lubiłem spontanicznie wsiąść na rower i zdecydować, że jadę nad morze. Zbierałem najpotrzebniejsze rzeczy, trochę pieniędzy i jechałem. Nie potrzebowałem do tego nikogo oprócz mojego najwierniejszego przyjaciela – roweru. Nawet, kiedy już założyłem rodzinę i musiałem pracować to dojeżdżałem do pracy rowerem dwadzieścia kilometrów, a samochód odstąpiłem żonie. Teraz, kiedy jestem już po siedemdziesiątych urodzinach, a moje zdrowie już nie jest to samo, coraz trudniej mi się jeździ. Muszę zsiadać z roweru, kiedy jadę pod górkę, coraz częściej robię sobie przerwy, bo mój organizm męczy się znacznie szybciej. Nie potrafiłem jednak zrezygnować z jazdy rowerem z moim wnuczkiem, który uwielbia to równie mocno jak ja, a nikt inny nie chce go wspierać w tej pasji. Problemy zaczęły się w momencie, kiedy pierwszy raz zemdlałem na trasie. Na szczęście jechaliśmy wówczas większą grupą i miał kto się mną zaopiekować, jednak od tego czasu zabroniono mi wsiadać na zwykły rower i zakupiono elektryczny. Początkowo byłem bardzo zdystansowany do tego pomysłu ze względu na to, że rowery elektryczne kojarzyły mi się wcześniej wyłącznie z osobami leniwymi. Szybko jednak zrozumiałem, jak cudownym wynalazkiem jest elektryczny rower. Przede wszystkim pomaga on osobom chorym lub starszym towarzyszyć rodzinie w wycieczkach, daje im możliwość zachowania aktywnego trybu życia bez zbędnego obciążania organizmu. Zwyczajnie pozwala cieszyć się życiem.
Jestem wdzięczny rodzinie za pomysł zakupu takiego roweru, bo dzięki niemu wciąż jestem osobą aktywną. Mogę jeździć na długie wyprawy z moim wnuczkiem i nie obawiać się o wydolność organizmu, bo elektryczny rower jest w stanie mi pomóc.